🏀 Cukrzyca Typu 1 Wyleczalna

Cukrzyca typu 2 jest nazywana także cukrzycą insulinozależną i jest najczęściej występująca postacią tej choroby. Stanowi 80% wszystkich cukrzyc. Polega na zaburzeniach produkcji i działania insuliny, a nieleczona może doprowadzić do poważnych uszkodzeń naczyń krwionośnych w oczach, mózgu, sercu i nerkach. Jest chorobą dziedziczną, ale można się przed nią ustrzec. spis treści 1. Co to jest cukrzyca typu 2? 2. Przyczyny cukrzycy 3. Objawy cukrzycy typu 2 Częste oddawanie moczu i zwiększone pragnienie Większy apetyt Spadek masy ciała Zmęczenie Zaburzenia widzenia Powolne gojenie sie ran Częste infekcje Ciemne przebarwienia na skórze Zaburzenia czucia w cukrzycy Zaburzenia wzwodu 4. Leczenie farmakologiczne cukrzycy 5. Możliwe powikłania cukrzycy 6. Dieta cukrzyka 7. Profilaktyka cukrzycy rozwiń 1. Co to jest cukrzyca typu 2? Cukrzyca typu 2 nazywana jest także cukrzycą dorosłych, a dawniej - cukrzycą starczą. W wyniku tej choroby organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny albo nie wykazuje ona prawidłowego działania. Zobacz film: "Cukrzyca to pięć różnych chorób" Zwykle cukrzyca typu 2 dotyka seniorów, ale współczesna epidemia otyłości sprawia, że choruje coraz więcej młodych ludzi, a nawet u nastolatków. Dawniej uważano ją za łagodną postać cukrzycy, jednak dzisiaj mówi się o niej jako o najczęstszej przyczynie przedwczesnej śmierci. 2. Przyczyny cukrzycy Główną przyczyną cukrzycy typu 2 jest otyłość, brak aktywności fizycznej i niezdrowy tryb życia, ale także predyspozycje genetyczne. Powstaniu cukrzycy sprzyjają także inne choroby i schorzenia, takie jak: cukrzyca u kobiet w ciąży urodzenie dziecka o wadze większej niż 4 kg nadciśnienie tętnicze choroby układu krążenia zespół policystycznych jajników choroby trzustki podwyższone trójglicerydy zaburzenia endokrynologiczne 3. Objawy cukrzycy typu 2 Objawy cukrzycy typu 2 pojawiają się, gdy wysoki poziom cukru utrzymuje się przez odpowiednio długi czas. Należą do nich: częste oddawanie moczu, zwiększone uczucie pragnienia, uczucie suchości w ustach, zwiększony apetyt i uczucie głodu po posiłkach, niespodziewana utrata masy ciała pomimo spożywania dostatecznej ilości jedzenia, zmęczenie, pogorszenie się wzroku, trudne gojenie się ran, bóle głowy. Cukrzyca typu 2 rzadko jest wykrywana, zanim dojdzie do powikłań zdrowotnych. W początkowym okresie choroby objawy często są nieobecne i pojawiają się stopniowo. Szacuje się, że nawet jedna trzecia chorujących na cukrzycę typu 2 nie wie o swojej chorobie. Objawy cukrzycy typu 2 to także: świąd skóry, zwłaszcza w okolicy pochwy i pachwin, częste infekcje grzybicze, przyrost masy ciała, ciemne przebarwienia skóry w okolicy karku, pachy, pachwin, zwane acanthosis nigricans, zmniejszone czucie i mrowienia w palcach rąk i stóp, zaburzenia wzwodu. Częste oddawanie moczu i zwiększone pragnienie Zwiększone stężenie cukru we krwi wywołuje szereg zmian związanych z przepływem wody w ustroju. Nerki produkują większą ilość moczu, z którym wydalana jest glukoza. Powoduje to stałe napełnianie pęcherza moczowego i odwodnienie organizmu. Wzrasta w związku z tym uczucie pragnienia, które objawia się między innymi uporczywą suchością w ustach. Chorzy na cukrzycę są w stanie wypijać nawet 5-10 litrów płynów dziennie i wciąż odczuwać pragnienie. Często są to pierwsze zauważalne objawy cukrzycy. Większy apetyt Zadaniem insuliny jest transportowanie glukozy z krwi do komórek, które zużywają cząsteczki tego cukru do produkcji energii. W cukrzycy typu 2 komórki nie reagują właściwie na insulinę i glukoza pozostaje we krwi. Pozbawione pożywienia komórki wysyłają informację o głodzie, domagając się dostarczenia energii. Ponieważ glukoza nie jest w stanie dotrzeć do komórek, uczucie głodu występuje także po posiłku. Spadek masy ciała Pomimo zwiększonego spożycia pokarmów, masa ciała w cukrzycy może spadać. Dzieje się tak, gdy komórki pozbawione glukozy, która nie może sie do nich dostać i krąży we krwi, zaczynają poszukiwać innych źródeł energii. W pierwszej kolejności sięgają po rezerwy energetyczne zmagazynowane w mięśniach i tkance tłuszczowej. Glukoza znajdująca się we krwi pozostaje niewykorzystana i jest wydalana z moczem. Zmęczenie Brak dowozu najlepszego paliwa, jakim dla większości komórek jest glukoza, powoduje że procesy energetyczne są upośledzone. Objawia się to większym uczuciem zmęczenia, pogorszeniem tolerancji wysiłki i zwiększoną sennością. Zaburzenia widzenia Odwodnienie dotyczy także soczewki, która przy utracie wody staje się mniej elastyczna i ma trudności z właściwym dostosowaniem ostrości widzenia. Powolne gojenie sie ran Cukrzyca typu 2 powoduje zaburzenia krążenia krwi, uszkodzenie nerwów i zmiany w działaniu układu odpornościowego. Powyższe czynniki sprawiają, że łatwiej dochodzi do infekcji i zakażeń oraz trudniejszego gojenia sie ran. Powolne gojenie się ran w cukrzycy ma wiele przyczyn. Częste infekcje Częste zakażenia grzybicze są bardzo charakterystyczne dla cukrzycy typu 2. U większości kobiet grzyby drożdżopodobne stanowią normalny element flory pochwy. W prawidłowych warunkach wzrost tych grzybów jest ograniczony i nie wywołują one żadnych dolegliwości. W cukrzycy zwiększone stężenie cukru występuje także w wydzielinie pochwowej. Glukoza jest natomiast idealną pożywką dla drożdży i dlatego w cukrzycy dochodzi do ich nadmiernego wzrostu i rozwoju infekcji. Zdarza się, że u kobiet świąd sromu jest pierwszym objawem infekcji. Ciemne przebarwienia na skórze U części chorych na cukrzycę typu 2 pojawiają się obszary ciemnej skóry, głównie w okolicach fałdów skórnych, czyli karku, pach i pachwin. Choć przyczyny tego zjawiska nie zostały dokładnie poznane, ocenia się, że może mieć ono związek z opornością komórek na insulinę. Zaburzenia czucia w cukrzycy Wysoki poziom cukru we krwi sprzyja uszkodzeniom naczyń krwionośnych oraz nerwów. Objawia się to zaburzeniami czucia i mrowieniem, szczególnie w obrębie palców rąk i stóp. Zaburzenia wzwodu Przyczyny występowania problemów z erekcją u mężczyzn chorujących na cukrzyce typu 2 są złożone. Wynikają one z powikłań nerwowych i naczyniowych tej choroby. Aby doszło do wzwodu, konieczna jest obecność prawidłowych naczyń gromadzących krew w członku, nerwów, a także odpowiedniej ilości hormonów płciowych. W cukrzycy może dojść do powstania defektów naczyń krwionośnych, zwłaszcza małych i w dystalnych częściach ciała, oraz do uszkodzenia nerwów przewodzących bodźce seksualne. W związku z tym nawet przy prawidłowej ilości hormonów płciowych i ochoty na seks, osiągnięcie erekcji może być utrudnione. Cukrzyca jest przewlekłą chorobą ogólnoustrojową i z czasem prowadzi do powikłań, takich jak zaburzenia krążenia i uszkodzenia nerwów. W związku z tym o cukrzycy świadczyć mogą także objawy takie jak świąd skóry, grzybicze infekcje, trudno gojące się rany oraz zaburzenia czucia i mrowienia w palcach. 4. Leczenie farmakologiczne cukrzycy Leczenie cukrzycy wymaga bardzo często stosowania kilku metod leczenia naraz - przede wszystkim jest to zapobieganie rozwojowi choroby i wszystkich powikłań, a także leczenie farmakologiczne. Terapia pacjentów z cukrzycą typu 2 opiera się przede wszystkim na uregulowaniu zaburzeń metabolicznych oraz na zmianie stylu życia. Polega na: utrzymaniu poziomu cukru w granicach 90–140 mg/dl, stężenia hemoglobiny glikowanej w granicach 6-7% (wskaźnik średnich wartości poziomu cukru z ostatnich trzech miesięcy), obniżeniu ciśnienia tętniczego poniżej 130/80 mm Hg, obniżeniu stężenia tzw. złego cholesterolu - frakcji LDL do 100 mg/dl (u kobiet i u mężczyzn), utrzymaniu stężenia tzw. dobrego cholesterolu – frakcji HDL powyżej 50 mg/dl u kobiet i powyżej 40 mg/dl u mężczyzn, obniżeniu stężenia triglicerydów do poniżej 150 mg/dl, prawidłowej diecie, w której należy uwzględnić rodzaj terapii (czy chory bierze insulinię czy też leki doustne), aktywności fizycznej, samokontroli. Niektórzy chorzy na cukrzycę typu 2 nie muszą przyjmować leków. Wystarczy stosowanie odpowiedniej diety dla cukrzyków i dobrany przez lekarza program ćwiczeń fizycznych. Cukrzycy z nadciśnieniem tętniczym powinni zmniejszyć spożycie soli do 6 gramów na dzień. Wszyscy chorzy muszą zrezygnować z palenia papierosów. Zmniejszenie masy ciała u osób z nadwagą lub otyłych znacznie poprawia wyrównanie cukrzycy, obniża ciśnienie tętnicze oraz stężenie złego cholesterolu i trójglicerydów. Niestety, w miarę rozwijania się choroby tego typu leczenie już nie wystarcza. Dla osiągnięcia prawidłowego poziomu cukru niezbędne jest stosowanie doustnych środków przeciwcukrzycowych, a z czasem również insuliny. 5. Możliwe powikłania cukrzycy Cukrzyca typu 2 często jest przyczyną zaburzeń w obrębie całego organizmu. Najczęściej występujące komplikacje związane z cukrzycą to: Retinopatia - uszkodzenie siatkówki oka, prowadzące do pogorszenia wzroku. Chory ma ubytki w polu widzenia, a także pojawiające się przed oczami męty. Nefropatia - uszkodzenie nerek, trudno wykrywalne w początkowej fazie. Najczęściej powoduje obrzęki kostek i nadgarstków oraz podwyższone ciśnienie krwi. Częste infekcje dróg moczowych - nawracające zapalenia pęcherza, a u kobiet także grzybica pochwy wywołana drożdżakami. Czyraki - czyli ropnie tworzące się na skórze, powstają w wyniku infekcji bakteryjnych. Neuropatia - uszkodzenie nerwów. Do jej głównych objawów zaliczane są mrowienia i zaburzenia czucia, a także kurcze i osłabienie mięśni. Ponadto kobiety cierpiące na cukrzyce często doświadczają spadku libido i suchości pochwy, a u chorych mężczyzn może dojść do zaburzeń erekcji. 6. Dieta cukrzyka Podstawą leczenia cukrzycy jest tzw. dieta cukrzycowa. Jej podstawą jest dokładne określenie ilości spożywanych kalorii, zazwyczaj ta wartość jest duża - nawet 3500 kcal dziennie. Ilość spożywanych kalorii należy stopniowo zmniejszać (o ok. 500 kcal miesięcznie). Jest to typowa dieta redukcyjna i ma na celu pomóc w przypadku otyłości. Ilość kalorii zmniejsza się zazwyczaj do 1000 kcal/dzień. Jeśli jednak poprawa nie następuje, należy zgłosić się do dietetyka, bo być może problem leży w jakości spożywanych posiłków, nie tylko ich kaloryczności. Warto pamiętać, że każdy jest inny i w przypadku chorób inne leczenie może przynieść skutek. W diecie cukrzycowej ważne jest też, aby posiłki spożywać regularnie, mniejsze porcje pięć razy dziennie. Powinny do być trzy posiłki główne (podstawowe) i dwie przekąski. Chorzy, którzy dostają zastrzyki z insuliną, powinni jeść nawet 6 posiłków, dodając do jadłospisu drugą kolację. Nie jest to jednak obowiązek i zależy od wieczornego poziomu cukru we krwi. 7. Profilaktyka cukrzycy Jeżeli choroba jest warunkowana genetycznie, stosunkowo trudno jej zapobiec, jednak można wdrożyć pewne działania, które mogą utrudnić rozwój choroby. Najważniejszą kwestią jest zdrowa dieta i aktywność fizyczna. Należy codziennie włączać ruch do swojego życia oraz ograniczyć spożycie produktów uznanych za niezdrowe, aby zminimalizować ryzyko otyłości. Bardzo ważne są także regularne badania okresowe, które pozwolą kontrolować poziom cukru we krwi. Każde odchyły od normy należy konsultować z lekarzem, ponieważ na początku jest to jedyny objaw cukrzycy typu 2. Następnie należy wyeliminować czynniki odpowiedzialne za zbyt wysoki (hiperglikemię) albo zbyt niski (hipoglikemię) poziom cukru. W celu diagnostyki chorób towarzyszących (powikłań cukrzycy), należy przede wszystkim pamiętać o corocznych wizytach u okulisty, aby reagować na zmiany retinopatyczne. Do badań okresowych należy także dołączyć badanie moczu, aby stwierdzić obecność albumin w wydalanych płynach. Podwyższone ich stężenie może świadczyć o zaburzeniach nerek. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

wój cukrzycy typu 2 [5–7]. Badania przesiewowe U chorych na cukrzycę typu 1 zwykle występują gwałtowne objawy choroby i znacznie podwyższone stężenia glukozy we krwi. Cukrzycy typu 2 często nie rozpoznaje się aż do momentu wystąpienia powikłań. W przybliżeniu u 1/3 chorych cukrzyca typu 2 pozo-staje nierozpoznana.

Cukrzycę typu 2 można cofnąć wraz ze zmianą diety i stylu życia. Jednak cukrzyca typu 1 uważana jest za chorobę nieuleczalną. Charakteryzuje się ona utratą komórek w trzustce, które produkują insulinę i tym samym wymaga dożywotniego kontrolowania poziomu cukru we krwi i podawania insuliny. Przynajmniej tak powie Ci każdy lekarz. Nowe badanie opublikowane w 2019 roku sugeruje, że dieta naśladująca post może wyleczyć cukrzycę typu 1 u myszy. Oczywiście nie jest 100% pewne czy tak samo zadziałałoby to u ludzi, ale warto przyjrzeć się kilku faktom. Reklama Greens & Fruits czyli witaminy, minerały i enzymy z 50 owoców, warzyw i ziół – do kupienia w BioLoveShop – teraz w nowej 100% WEGAŃSKIEJ FORMULE. Co to jest dieta naśladująca post? Wiemy, że post na bazie wody zapewnia wiele korzyści zdrowotnych, w tym obniżenie poziomu glukozy we krwi, regenerację układu odpornościowego i komórek. Jednak przedłużony post jest trudny dla większości ludzi i ze względu na ekstremalny charakter może mieć niekorzystny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne. Dlatego naukowcy próbują tworzyć diety, które naśladują fizjologiczne korzyści przedłużonego postu bez obciążania organizmu całkowitym ograniczeniem spożywania jedzenia. Bo na takiej diecie mogliby pociągnąć tylko bretarianie. Ale oni przecież nie chorują na cukrzycę. Ta pani nie jest raczej bretarianką. Ale obraz genialny autorstwa Krzanoo w krakowskiej kawiarni o wiele mówiącej nazwie FitAgain Bretarianizm Tak na marginesie to kiedyś odżywianie się energią kosmosu – czyli właśnie bretarianizm – był dla mnie totalnie abstrakcyjne. Po co mielibyśmy przecież cały układ pokarmowy? W miarę własnego rozwoju coraz bardziej otwieram oczy na dziwne zjawiska. Wszystko jest energią, my jesteśmy energią, tworzymy świat wokoło siebie i jeśli jesteśmy na wystarczająco wysokich wibracjach możemy wytworzyć dokładnie wszystko co chcemy (zamieniamy np. wodę w wino, choć wcale to wino nikomu nie jest potrzebne). Prawdziwi bretarianie to wyjątkowo uduchowione osoby, oddający się praktykom medytacji i jogi od wielu lat, mający moc opanowania swoich pragnień. To wyższy poziom niedostępny dla przeciętnego zjadacza chleba. Reklama Witaminy i minerały dla dzieci oraz kwasy tłuszczowe Omega-3 pozyskane z peruwiańskich Anchois – w malutkich kapsułkach łatwych do połknięcia – do kupienia w Buddyzm Widziałam ostatnio „7 lat w Tybecie”. Pomijając nieziemsko pięknego Brada Pitta w tym filmie, jestem zafascynowana od jakiegoś czasu buddyzmem. Jest to filozofia niezmiernie mi bliska i bardzo uniwersalna. Nie martw się problemem, którego nie możesz rozwiązać. Doceniaj chwilę, którą masz, bo masz tylko tę chwilę. Szanuj każdą żywą istotę. Wróg to największy dar dla Ciebie, który pozwala Ci ewoluować. Jedna z buddyjskich ksiąg, „Tai Ping Sutra” mówi, że kiedy ludzie pojawili się na Ziemi nie musieli jeść ani pić. Mieli ten sam element energii w ciele, co niebo i ziemia i nie potrzebowali jedzenia, by żyć. Pierwsi ludzie odżywiali się energią kosmiczną poprzez bezpośrednią absorpcję yin i yang. Stopniowo jednak ludzie oddalali się od Stwórcy i zapomnieli o tym naturalnym źródle energii i zaczęli odczuwać głód. A mogło być tak pięknie. Dieta naśladująca post czyli Fasting Mimicking Diet – FMC Wracając do poszczenia – dieta naśladująca post jest niskokaloryczna, niskobiałkowa i wysokotłuszczowa oraz powoduje zmiany w glukozie, ciałach ketonowych i specyficznych czynnikach wzrostu podobnych do tych obserwowanych podczas długotrwałego postu na wodzie. Jedzenie podaje się w cyklach w danym okresie. Na przykład u myszy w cyklu tygodniowym ograniczano ilość kalorii przez 4 dni a następnie przez 3 dni miały dostęp do wszystkiego co chciały. U ludzi jeden cykl składa się z pięciu dni ograniczenia jedzenia i normalnego jedzenia w pozostałych dniach danego miesiąca. Taką dietę utrzymuje się przez 3 miesiące. Wegańskie bezglutenowe gnocchi z jarmużowym pesto w restauracji Veganic, jak nic nie dla bretarian Trzustka Trzustka ma takie małe wysepki, które są gęstymi skupiskami komórek odpowiedzialnymi za wydzielanie hormonów. Dwoma głównymi typami komórek hormonalnych są komórki beta wytwarzające insulinę i komórki alfa wytwarzające glukagon. Trzustkowe komórki β są bardzo wrażliwe na składniki odżywcze. Kiedy jesz posiłek, uwalniają one insulinę, która pomaga przenieść glukozę z krwioobiegu do komórek, gdzie zostanie wykorzystana do produkcji energii. Między posiłkami glukagon pomaga utrzymać minimalny poziom glukozy we krwi. NOWA KSIĄŻKA “JAK ZDROWO ODŻYWIAĆ DZIECI” W PIĘKNYM WYDANIU W TWARDEJ OPRAWIE JUŻ JEST!!!! Jeśli nurtują Cię pytania: Jak odżywiać dziecko, aby było zdrowe? lub jak zdrowo odżywiać dzieci? Jakie pokarmy są najważniejsze i najzdrowsze dla dziecka? Jak naturalnie wspierać odporność dziecka? I szukasz zdrowych i prostych przepisów na dania dla dziecka bez mięsa, bez nabiału, bez glutenu i bez cukru, to ta książka jest dla Ciebie E-book “Jak odżywiać dziecko aby było zdrowe?” lub książka “Jak zdrowo odżywiać dzieci” do kupienia na blogu Co niszczy cukrzyca typu 1 Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, w której własny układ odpornościowy atakuje i niszczy wytwarzające insulinę komórki beta trzustki. Komórki beta u dorosłych osób replikują się w bardzo niskim tempie i tworzenie nowych komórek beta jest bardzo rzadkie. Gdy więc straciło się już te komórki, co ma miejsce w przypadku cukrzycy typu 1, to praktycznie nierealne jest ich odtworzenie i chorobę uważa się za nieodwracalną. Rewolucyjne badania W trakcie przeprowadzania badań naukowcy celowo wywołali cukrzycę typu 1 u myszy. Część myszy przeszła na dietę imitującą post, a część jadła bez żadnych ograniczeń. Okazało się, że te pierwsze powróciły po ok. 50 dniach do normalnych poziomów insuliny i glukozy. Natomiast u myszy z tej drugiej grupy poziom glukozy wciąż rósł. Ponadto testy tolerancji glukozy potwierdziły, że cykle FMD u myszy poprawiły zdolność do usuwania nadmiaru glukozy z krwi. FMD uruchamia także regenerację komórek beta trzustki. Czyli to co wydawało się nieodwracalne zaczęło się poprawiać. FMD jest w stanie cofnąć czas, promując profil ekspresji genów u dorosłych myszy, który zwykle obserwuje się tylko podczas rozwoju zarodkowego i płodowego. To dość zaskakujące odkrycie. Wspominałam już kiedyś o epigenetyce – pomysł, że ekspresję niektórych genów można włączyć lub wyłączyć, w zależności od środowiska w jakim znajdują się komórki. Zasadniczo genetyczny plan budowy trzustki jest obecny w każdej pojedynczej komórce w ciele (podobnie jak plan budowy każdego innego narządu). Ale ten plan genetyczny włącza się tylko w określonych momentach i tylko w niektórych komórkach, gdy otrzymują one odpowiednie sygnały. I to właśnie dzieje się gdy organizm jest poddany FMD. FMD odwraca więc cukrzycę typu 1 u myszy. Ale co z ludźmi? Niestety, bardzo trudno jest zmierzyć regenerację trzustki u żywych ludzi, ponieważ nie możemy zebrać ludzkiej tkanki, tak jak możemy w przypadku myszy. Zamiast tego naukowcy przeprowadzili ex vivo (czyli poza ciałem) eksperymenty na hodowanych ludzkich wysepkach trzustkowych zarówno od zdrowych ludzi, jak i od chorych na cukrzycę typu 1. Wykazali, że podczas FMD – próbki surowicy krwi miały wyższy poziom czynników wzrostu i ciał ketonowych oraz niższe poziomy glukozy. A tu kultowy napis ŁÓDŹ (na wzór słynnego napisu LOVE Roberta Indiany) w nowo otwartym kulturalno-jedzeniowym Monopolis Czy zostaliśmy stworzeni, aby jeść trzy razy dziennie? Współczesny styl życia przegonił nasze geny. Nasi przodkowie wielokrotnie byli narażeni na niedobory żywności i raczej nie jedli trzech posiłków dziennie. Zwierzęta także świetnie radzą sobie z brakiem żywności. W czasach niedoboru łagodny zanik tkanek i narządów minimalizuje wydatek energetyczny. Po ponownym karmieniu ciało może odbudować te tkanki z powrotem do swojej normalnej objętości. W mysim modelu cukrzycy typu 1 dieta naśladująca post powoduje krótkotrwałe zmniejszenie liczby komórek β, które powracają do normalnego poziomu po ponownym karmieniu. Odbywa się to poprzez przeprogramowanie linii i regenerację komórek beta, skutecznie przywracając produkcję insuliny. Podobne zmiany zaobserwowano w hodowanej ludzkiej trzustce, ale konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia, że regeneracja komórek β występuje również u żywych ludzi. Badania te jednak dają dużą nadzieję, że tak właśnie będzie. Czy FMD może rozwiązać problem cukrzycy typu 1? FMD na pewno pomoże przywrócić produkcję insuliny przez komórki β, ale nie rozwiąże pierwotnego źródła problemu. Jest nim najprawdopodobniej nietolerancja pokarmowa, która wytwarza przeciwciała reagujące krzyżowo z komórkami wysepek trzustkowych. Dla osób z cukrzycą typu 1 pojawia się więc światło w tunelu, że jednak jest szansa na poradzenie sobie z tą chorobą. Choć oczywiście nie jest to takie proste. Skoro jednak nie wiąże się z ryzykiem dlaczego by nie spróbować? Zobacz też jak jednej mamie udaje się walczyć z cukrzycą typu 1 u jej córki. Wpadnij też na moje konto na INSTAGRAMIE – dużo fajnych przepisów dla dzieci, interesujące story i inspirujące przesłania dla dobra mamy i dziecka. Źródła: blog o zdrowiu dziecka i mamy Blog Noemi Demi to znacznie więcej niż zwykły blog parentingowy, to inspiracja do działania, do wyboru tego co najlepsze dla Ciebie i Twojego dziecka, do zamieszania Ci w głowie i do zmian, jeśli tylko odważysz się wprowadzić je w życie. Szukasz witamin, suplementów i zdrowej żywności dla siebie i dziecka? Zajrzyj do naszego sklepu DISCLAIMER: Moje artykuły to osobiste przemyślenia na temat szeroko pojętej tematyki zdrowotnej na bazie informacji z jak najlepiej wybranych źródeł oraz własnego doświadczenia. Nie zastępują profesjonalnej porady lekarskiej. Pamiętaj – o swoim zdrowiu i zdrowiu swoich dzieci decydujesz Ty sama.

Cukrzyca typu 2 Cukrzyca typu 2 to najczęściej występujący na świecie typ cukrzycy. Wyróżnia się dwie przyczyny cukrzycy typu 2: jedna to upośledzenie wydzielania insuliny, na które wpływ mają różne czynniki genetyczne, druga to oporność na działanie insuliny (insulinooporność), której przyczyną mogą być zarówno czynniki genetyczne, jak i otyłość. Cukrzyca to choroba, na którą cierpi coraz więcej ludzi. Zapadają na nią nie tylko osoby starsze, ale także dzieci. Bez odpowiedniego leczenia może wywołać niekorzystne następstwa zdrowotne i znacząco utrudnić codzienne funkcjonowanie. Życie z cukrzycą wbrew pozorom wcale nie jest słodkie. Cukrzyca dotyczy niemal 500 milionów osób na świecie. W Polsce choruje około 3 miliony osób, z czego 90% chorych stanowią dorośli. Zachorowania na cukrzycę ciągle rosną zwłaszcza w krajach uprzemysłowionych. Wiążą się one głównie z rozwojem cywilizacji i trybem życia – niewłaściwym stylem odżywiania i brakiem aktywności ruchowej. Cukrzyca – co to za choroba? Cukrzyca nie jest pojedynczą chorobą; to grupa różnych chorób metabolicznych, których cechą wspólną jest przewlekła hiperglikemia. Przyczyną podwyższonego cukru we krwi są zaburzenia wydzielania lub zaburzenia działania insuliny. Konsekwencjami przewlekłego stanu hiperglikemii są uszkodzenia nerwów i naczyń krwionośnych oraz różnych narządów. Typy cukrzycy Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wyróżniła 4 typy cukrzycy: cukrzycę typu 1, w tym LADA, cukrzycę typu 2, w tym MODY, inne specyficzne typy cukrzycy (cukrzyca typu 3, wtórna), cukrzycę kobiet w ciąży. Cukrzyca u dzieci Cukrzyca u dzieci stanowi około 10% wszystkich cukrzyc. U dzieci może występować: cukrzyca typu 1, przejściowa cukrzyca noworodkowa, cukrzyca typu MODY, utrwalona cukrzyca noworodkowa. Cukrzyca w ciąży U około maksymalnie 10% ciężarnych występuje tzw. cukrzyca ciążowa – to zaburzenia metabolizmu węglowodanów, które pojawiły się w ciąży lub zostały rozpoznane podczas niej po raz pierwszy. Zaburzenia te wiążą się z hormonami podtrzymującymi ciążę (generującymi insulinooporność) i z reguły ustępują one po porodzie. Cukrzyca w ciąży może być jednak czynnikiem ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2 w przyszłości (zwłaszcza gdy występuje nadwaga lub otyłość). Najczęściej cukrzyca ciężarnych leczona jest samą dieta, rzadziej konieczna jest insulina. Polecane dla Ciebie liść, cukrzyca zł tabletka, wysoki poziom cukru zł tabletka, wysoki poziom cukru zł tabletka, wysoki poziom cukru zł Przyczyny cukrzycy Przyczyny cukrzycy są ściśle związane z jej typem. Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, jej przyczyną są przeciwciała niszczące komórki beta trzustki odpowiedzialne za wydzielanie insuliny. Efektem jest bezwzględny niedobór insuliny i konieczność leczenia tym hormonem. Cukrzyca typu 2 to choroba, której przyczyną jest insulinooporność, wynikająca z nadwagi lub otyłości. W początkowej fazie występuje nadmiar insuliny, a podstawą leczenia jest zwiększenie aktywności ruchowej, redukcja masy ciała, odpowiednia dieta oraz metformina. Cukrzyca typu 3 jest cukrzycą wtórną do różnych chorób (trzustki, wątroby, gruczołów wydzielania wewnętrznego) lub cukrzycą polekową. Postepowanie zależne jest od przyczyny. Cukrzyca ciążowa jest związana z hormonami podtrzymującymi ciążę, najczęściej wystarczy postępowanie dietetyczne, rzadziej konieczna jest leczenie insuliną. Jest to zaburzenie, które najczęściej mija po porodzie. Cukrzyca – pierwsze objawy Pierwsze objawy cukrzycy to: wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, wielomocz (poliuria), moczenie nocne u małych dzieci, ubytek masy ciała, pomimo zwiększonego apetytu; po kilku dniach zupełny brak apetytu, zapalenie skóry okolicy narządów płciowych, narastające osłabienie lub zmęczenie, senność, rozdrażnienie. Wśród późniejszych objawów cukrzycy wymienia się zaburzenia ostrości widzenia (wynikające z zaburzeń uwodnienia soczewki), nasilone odwodnienie – sucha skóra i śluzówki (suchość w ustach), zapach acetonu z ust, przyspieszony, głęboki oddech Kussmaula, bóle brzucha, nudności i wymioty, twardy brzuch przy kwasicy ketonowej, skurcze mięśniowe przy zaburzeniach jonowych, w końcu utrata przytomności lub śpiączka cukrzycowa. Zdarza się, że objawy nie występują lub są bardzo dyskretne, wręcz niezauważalne dla pacjenta. W cukrzycy typu 3 możemy obserwować objawy związane z choroba podstawową. Zmiany skórne w cukrzycy Zmiany skórne występują u niemal 70% chorych na cukrzycę. Skóra w cukrzycy jest sucha, często zdarza się świąd. Najczęstsze zmiany skórne związane z cukrzycą to obumieranie tłuszczowate, dermopatia cukrzycowa, ziarniniak obrączkowaty, rumieniec cukrzycowy, obrzęk stwardniały, zmiany pęcherzowe, wysiewne kępki żółte oraz rogowacenie ciemne. Diagnostyka cukrzycy Diagnostyka każdej cukrzycy jest podobna. Są to oznaczenia z osocza krwi żylnej: glikemii przygodnej (o jakiejkolwiek porze dnia) – cukrzycę rozpoznajemy, gdy glikemia jest równa lub powyżej 200 mg/dl (11,1 mmol/l) i towarzyszą jej objawy kliniczne; przy braku występowania objawów lub przy współwystępowaniu objawów i glikemii przygodnej poniżej 200 mg/dl należy oznaczyć glikemię na czczo dwukrotnie w dwa różne dni – cukrzycę rozpoznajemy, gdy glikemia jest równa lub większa 126 mg/dl (7,0 mmol/l); jeśli glikemia na czczo wynosi 100–125 mg/dl (5,6-6,9 mmol/l) należy wykonać OGTT, czyli doustny test obciążenia glukozą – cukrzycę rozpoznajemy, gdy glikemia w 120 minucie jest równa lub większa niż 200 mg/dl (11,1 mmol/l). Leczenie cukrzycy Leczenie cukrzycy zależy od jej typu. Cukrzyca typu 1 wymaga bezwzględnie stosowania insuliny od samego początku. Metodą z wyboru jest intensywna, funkcjonalna insulinoterapia (wielokrotne wstrzyknięcia). W cukrzycy u dzieci leczenie zależy od rodzaju cukrzycy – czasem wystarcza dieta lub leki doustne, czasem konieczna jest insulina. Leczenie cukrzycy typu 2 wymaga przede wszystkim zmiany stylu życia – odpowiedniej diety, zwiększenia aktywności fizycznej oraz redukcji masy ciała. Istnieje wiele leków doustnych, które są dobierane indywidualnie. W zaawansowanym stadium cukrzycy typu 2 (najczęściej po 10–15 latach jej trwania) konieczne jest włączenie insuliny. Cukrzyca wtórna (typu 3) jest leczona zależnie od przyczyny, która ją wywołała. Cukrzyca ciążowa wymaga najczęściej stosowania samej diety, rzadziej insuliny. Leki doustne są przeciwwskazane. Powikłania w cukrzycy Powikłania cukrzycy są związane z przewlekłą hiperglikemią, która uszkadza wiele narządów, prowadząc do upośledzenia ukrwienia i ich niewydolności. Są to: powikłania mikronaczyniowe – cukrzycowa choroba nerek i cukrzycowa choroba oczu, powikłania makronaczyniowe – choroba niedokrwienna serca i zawał, choroba tętnic obwodowych oraz choroba naczyniowa mózgu i udar, neuropatia cukrzycowa obwodowa (zaburzenia funkcji nerwów obwodowych) i autonomiczna („odnerwienie” serca), zaburzenia naczyniowe oraz neuropatia wiążą się z ryzykiem wystąpienia stopy cukrzycowej, zaburzenia krzepnięcia krwi (o charakterze nadkrzepliwości, czyli wzmożonej gotowości zakrzepowej). Powikłania ostre to hipoglikemia i śpiączka cukrzycowa. Cukrzyca typu 3 jest wtórna do innych chorób, w związku z czym można w niej obserwować powikłania charakterystyczne dla choroby podstawowej. Żywienie w cukrzycy Żywienie w cukrzycy każdego typu jest podstawą leczenia. Poziom cukru po jedzeniu u chorego na cukrzycę ulega podwyższeniu. Mechanizmy zapewniające stałą glikemię, takie jak u ludzi zdrowych, tutaj już nie działają, zawodzą. W cukrzycy typu 1 oraz u dzieci najważniejsze jest, aby dostarczyć rosnącemu organizmowi niezbędnych składników odżywczych, makro i mikroelementów. Uważa się, że jadłospis powinien zawierać 45–60% węglowodanów złożonych, ok. 20% białka, ok. 30 % tłuszczów (w tym nasyconych maksymalnie 10%, ograniczenia wymagają także tłuszcze zwierzęce na rzecz roślinnych). Ważne jest, aby posiłki były regularne, częste, w cukrzycy typu 2 małe (ograniczenia kaloryczne), bogate w błonnik i antyoksydanty (głównie warzywa), o niskim indeksie glikemicznym. Dobrze jest unikać słodzonych napojów, soków, produktów zawierających cukry proste oraz potraw smażonych. W diecie cukrzycowej wskazane jest odpowiednie przygotowanie potraw: gotowanie, gotowanie na parze, duszenie bez wcześniejszego obsmażania, pieczenie w folii lub rękawie termicznym. Dieta powinna być tak skomponowana, aby osiągnąć stabilne, prawidłowe wartości glikemii przy minimalnym ryzyku niedocukrzeń. Spożywanie alkoholu jest niewskazane u chorych na cukrzycę, może sprzyjać bowiem rozwojowi hipoglikemii. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. Makrogole – czym są? Działanie przeczyszczające, zastosowanie, przeciwwskazania Makrogole to dobrze tolerowane i bezpieczne w stosowaniu preparaty, które wykorzystuje się w przypadku zaparć zarówno tych długotrwałych, jak i sporadycznych. Powodują zwiększenie objętości płynów w świetle jelit oraz wywołują działanie przeczyszczające. Czy kobiety w ciąży i dzieci mogą stosować makrogole, jakie są skutki uboczne zażywania tych leków, a także jak długo może być prowadzona terapia z wykorzystaniem PEG? Oparzenie meduzy – co robić? Wakacyjna kąpiel dla niektórych może skończyć się przykrym i dość bolesnym doświadczeniem za sprawą parzących, galaretowatych parasolek, swobodnie pływających w toni wodnej, czyli meduz. Do obrony oraz chwytania pokarmu używają parzydełek, zawierających jad, którego siła działania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju meduzy. Po czym można rozpoznać, że oparzyła nas meduza? Dowiedz się, co zrobić po oparzeniu meduzą, zwłaszcza jeśli planujesz zagraniczne wakacje nad wodą. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Jak złagodzić ból pleców? Domowe sposoby i leki apteczne Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Apteczne testy do wykrywania zakażenia Helicobacter pylori z kału i krwi Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik? Tab. Różnicowanie cukrzycy MODY i cukrzycy typu 1; MODY: Cukrzyca typu 1: kilkupokoleniowy wywiad: rzadko wywiad kilkupokoleniowy: brak autoprzeciwciał: obecne autoprzeciwciała: peptyd C wykrywany nawet po kilku latach: peptyd C zwykle nieoznaczalny po kilku latach: czasami obecne inne pozatrzustkowe objawy kliniczne: mogą towarzyszyć

Cukrzyca typu 1 to choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której ma miejsce niszczenie przez organizm własnych komórek, odpowiedzialnych za wytwarzanie insuliny. Bez niej komórki nie otrzymują energii, a poziom glukozy we krwi rośnie, prowadząc do groźnych powikłań. Jak więc i dlaczego rozwija się choroba, jakie daje objawy i na czym polega leczenie cukrzycy insulinozależnej?Cukrzyca typu 1 to choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której organizm niszczy własne komórki odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny, ponieważ są one przez niego rozpoznawane jako typu 1 a inne rodzaje cukrzycyZgodnie z najnowszymi ustaleniami medycyny możemy wyróżnić 5 rodzajów cukrzycy – cukrzycę typu 1, cukrzycę typu 2, cukrzycę ciążową, cukrzycę wtórną, a także inne specyficzne rodzaje cukrzycy. Istnieje także podział na cukrzycę insulinozależną i nieinsulinozależną. Cechą wspólną dla każdego typu cukrzycy jest to, że są to choroby o podłożu metabolicznym, które charakteryzują się hiperglikemią (podwyższonym stężeniem glukozy we krwi), powstałą na skutek nieprawidłowego działania lub wydzielania typu 1 od pozostałych typów cukrzycy różni się tym, że jest to cukrzyca insulinozależna. W przypadku tej choroby organizm traci naturalną zdolność produkowania insuliny i aby chory mógł przeżyć, musi być ona stale podawana z typu 1 jest chorobą wynikającą z autoagresji własnego organizmu, a więc autoimmunologiczną. Dotyka ona zwłaszcza dzieci oraz młodzież, dlatego schorzenie to nosi również nazwę cukrzycy młodzieńczej. Organizm wytwarza wtedy przeciwciała, które rozpoznają komórki trzustki odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny jako obce i doprowadzają do ich naturalnej zdolności organizmu do wytwarzania insuliny powoduje, że przestaje być możliwe bieżące dostarczanie glukozy do komórek organizmu. W efekcie zatrzymuje się ona we krwi, osiągając wartości znacznie wykraczające poza przyjęte normy. W marginalnej liczbie przypadków cukrzyca typu 1 nie wiąże się z obecnością autoprzeciwciał – mówimy wówczas o postaci idiopatycznej tej choroby. Cukrzyca typu 2 charakteryzuje się natomiast tym, że jest chorobą nieinsulinozależna. W tym przypadku organizm może być w stanie produkować i wydzielać insulinę, ale w niewystarczającej ilości. Mówimy wówczas o insulinooporności, gdyż chorzy są mało wrażliwi na działanie podawanej im insuliny. Ta postać cukrzycy w porównaniu do formy insulinozależnej występuje zazwyczaj u osób dorosłych – zwłaszcza tych z otyłością, zaburzeniami metabolicznymi oraz prowadzących wyłącznie siedzący tryb życia. W jej rozwoju znaczenie mają czynniki genetyczne, jednak dominują przyczyny środowiskowe. Jabłko na odchudzanie, koncentrację, nadciśnienie i nie tylko Cukrzyca insulinozależna – przyczynyCukrzyca insulinozależna ciągle pozostaje chorobą o nie do końca znanych przyczynach. Naukowcy sądzą, że jej etiologia jest wieloczynnikowa – ma charakter genetyczny i środowiskowy. Na skutek wpływu tych czynników dochodzi do niewydolności trzustki, której komórki są atakowane przez układ odpornościowy. W rezultacie nie jest ona w stanie produkować najczęściej wskazywanych przyczyn cukrzycy typu 1 należą: czynniki genetyczne – ryzyko zachorowania jest nawet trzykrotnie większe u dziecka, jeśli z cukrzycą zmaga się jego ojciec lub jednojajowy bliźniak, zakażenie wirusowe – znaczenie mają wirusy cytomegalii, Coxsackie B4 oraz różyczki, które naruszają strukturę antygenów komórkowych, przez co są one identyfikowane przez organizm jako obce i niszczone, przewlekły stres, szybkie odstawienie dziecka przez matkę od piersi[/b], podawanie dziecku mleka krowiego z zawartością albuminy, spożywanie przez matkę wraz z żywnością dużych ilości azotynów, które powodują powstawanie uszkodzeń trzustki. Cukrzyca typu 1 – objawyObjawy cukrzycy insulinozależnej są zauważalne dopiero w momencie, kiedy dojdzie do zniszczenia co najmniej 80 proc. komórek trzustki. Proces ten może rozpocząć się już na etapie płodowym. U młodych osób zwykle nie ma większych problemów ze stwierdzeniem cukrzycy typu 1. Objawy kliniczne są w tym przypadku typowe to i trudne do zaspokojenia pragnienie (polidypsja), częste oddawanie moczu bez względu na porę dnia, uczucie suchości w ustach, silne uczucie głodu (polifagia), przykry zapach acetonu z ust, bóle brzucha, bóle głowy, rozmyte widzenie, nudności i wymioty, ciągła senność, poczucie zmęczenia i osłabienia, nagły spadek poziomu aktywności fizycznej, przyśpieszy oddech, szorstkość i suchość skóry, powstawanie zajadów w kącikach ust, przekrwienie gardła i błon śluzowych jamy ustnej, gwałtowna redukcja masy ciała, moczenie nocne, zmiany grzybicze i inne stany zapalne narządów intymnych, obniżona sprawność intelektualna. Kluczowym etapem diagnozy cukrzycy typu 1 jest stwierdzenie objawów podczas wywiadu lekarzem z pacjentem i dokonanie pomiaru stężenia cukru we krwi w laboratorium analitycznym. Cukrzycę stwierdza się przy poziomie glukozy wyższym niż 200 mg/ glukozy w ciąży - przebieg i wskazania do wykonaniaGlukoza na czczo – normy. Jak badać poziom cukru we krwi?Cukrzyca typu 1 – leczenieLeczenie cukrzycy insulinozależnej polega przede wszystkim na dostarczaniu insuliny do organizmu. Może być ona podawana za pomocą pompy insulinowej lub z zastosowaniem wstrzykiwaczy. Chory powinien pamiętać o regularnej samokontroli poziomu glukozy i dostosowywania na tej podstawie dawek insuliny. Do tego celu służy glukometr, który ułatwia też planowanie posiłków z uwzględnieniem ich pory, składu oraz wielkości. Pomiarów należy dokonywać co najmniej 4 razy w ciągu każdej doby. Niezbędnym elementem leczenia cukrzycy typu 1 jest wprowadzenie właściwych nawyków żywieniowych, unikanie stresu, a także praktykowanie umiarkowanej aktywności fizycznej. Ma to na celu zachowanie na odpowiednim poziomie nie tylko glikemii krwi, ale właściwych wartości lipidogramu, ciśnienia tętniczego i masy ciała. Przestrzeganie zasad leczenia cukrzycy typu 1 zwiększa szanse na utrzymanie wysokiej jakości życia pacjenta oraz jego rodziny. Czym jest indeks glikemiczny? Lista produktów o niskim, średnim i wysokim IGCukrzyca typu 1 – dietaDieta cukrzycowa powinna mocno ograniczać spożycie cukrów prostych, produktów o wysokim indeksie glikemicznym i tłuszczów pochodzenia zwierzęcego, a także wykluczać alkohol. Pacjent powinien wprowadzić do jadłospisu jak największe ilości warzyw, a także określone porcje słodkich owoców i pełnoziarnistych produktów zbożowych. Źródłem zdrowych tłuszczów powinny być orzechy, oliwa z oliwek, awokado, siemię lniane, sezam, ziarna słonecznika czy inne diecie cukrzyka posiłki powinny być przyjmowane w stałych odstępach czasowych, a chory musi unikać podjadania pomiędzy nimi. Wskazane jest ponadto regularne picie wody i świeżo wyciskanych soków warzywnych. Cukrzyca – jak rozpoznać jej objawy? Zagrożenia nieleczonej chorobyDobry wzrok – co jeść, by o niego dbać?Cukrzyca insulinozależna – możliwe powikłaniaNajczęściej występującym ostrym powikłaniem cukrzycy insulinozależnej jest stan hipoglikemii, nazwany też niedocukrzeniem. Ma on miejsce w przypadku, gdy poziom glukozy we krwi spada poniżej wartości 70 mg/dl. W trakcie ciężkiego niedocukrzenia chory traci przytomność i konieczne jest podanie mu glukozy lub glukagonu drogą dożylną. Objawy hipoglikemii to ból głowy, uczucie niepokoju, przyspieszona praca serca, zlewne poty, drżenie rąk, dezorientacja. U chorego na cukrzycę typu 1 może też dojść do hiperglikemii, na którą wskazuje zbyt wysoki poziom glukozy we krwi – powyżej 125 mg/dl na czczo. Jeżeli stan ten utrzymuje się przez dłuższy czas, może prowadzić do rozwoju niebezpiecznej dla życia kwasicy możliwych przewlekłych powikłań cukrzycy typu 1 należą ponadto:choroby autoimmunologiczne, choroba Hashimoto, choroba wieńcowa serca, chorobę niedokrwienną ośrodkowego układu nerwowego, neuropatia cukrzycowa, retinopatia cukrzycowa, nefropatia cukrzycowa, zespół stopy cukrzycowej. Retinopatia cukrzycowa to uszkodzenie oczu, które może doprowadzić nawet do całkowitej utraty wzroku. W przypadku uszkodzenia nerek (nefropatii cukrzycowej), dochodzi do ich niewydolności, na skutek czego konieczny staje się przeszczep lub przeprowadzanie dializ. Choroba wieńcowa serca, która rozwija się na skutek cukrzycy typu 1, znacząco zwiększa ryzyko zawału i przedwczesnej śmierci z innych przyczyn. Natomiast w konsekwencji rozwoju zespołem stopu cukrzycowej chory jest także narażony na ryzyko amputacji przeczytać:Czym jest i na czym polega badanie krzywej cukrowej?ZOBACZ: Czym są choroby autoimmunologiczne i jak je leczyć?Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Cukrzyca typu 1: mówimy o niej wtedy, kiedy organizm nie produkuje insuliny w sposób naturalny i jest całkowicie zależny od zastrzyków. Cukrzyca typu 2: Ta odmiana jest bardzo często spotykana w wieku dorosłym. Polega na tym, że nasze komórki nie korzystają z insuliny, którą produkuje organizm.

Może zacznę od tego, że ten artykuł nie jest dla rodziców dzieci z cukrzycą. Jeśli Wasze dziecko choruje na cukrzycę typu 1, na pewno wiecie wszystko, co jest tu napisane a nawet dużo więcej. Ten artykuł powstał, by edukować społeczeństwo, aby inni mogli zrozumieć czym jest ta choroba, wiedzieli na co zwrócić uwagę u swoich dzieci (populacyjnie, 1/250 dzieci ma szansę rozwinąć cukrzycę typu 1) i czego się spodziewać po rozpoznaniu. Bo niestety, to nie jest tak, jak kiedyś zapytała mnie jedna mama, gdy przyjmowałam jej dziecko ze świeżo rozpoznaną cukrzycą „czyli teraz nie będzie mógł jeść cukru?” – problem jest dużo poważniejszy i bardziej skomplikowany. Spis treści: Co to jest cukrzyca?Przyczyny cukrzycyObjawy cukrzycy u dzieciCzym objawia się kwasica ketonowa?Rozpoznanie chorobyCzy cukrzyca u dzieci jest uleczalna? Co to jest cukrzyca? Cukrzyca jest chorobą, o której dużo się mówi. Jest najczęstszą chorobą metaboliczną, jedną z chorób cywilizacyjnych, zazwyczaj kojarzoną z osobami otyłymi i starszymi. I jest w tym dużo prawdy! Skąd się zatem biorą dzieci chore na cukrzycę? I czy cukrzyca u dzieci to ta sama choroba, która występuje u osób starszych? Żeby odpowiedzieć Wam na te pytania zacznę może od podstaw, czyli małej lekcji fizjologii. Na pewno słyszeliście o insulinie – część z Was w kontekście leku (ciocia/babcia/wujek „biorą insulinę”), część w kontekście przypadłośc,i jaką jest coraz bardziej znana i częściej rozpoznawana insulinooporność. Ale czym w zasadzie jest insulina? Jest to hormon wytwarzany w przez trzustkę (a konkretnie komórki beta wysp trzustki), który odgrywa zasadniczą rolę w metabolizmie węglowodanów (cukrów), ale też białek i tłuszczów. Natomiast my skupimy się dziś na związku insuliny z węglowodanami. Wszystkie węglowodany, które zjadamy są w efekcie przekształcane do cukru prostego – glukozy. Upraszczając można powiedzieć, że insulina jest produkowana w odpowiedzi na wzrost stężenia glukozy we krwi (glikemii) a jej działanie polega na jego obniżeniu. Insulina obniża glikemię działając na różne komórki – mięśniowe (miocyty), wątroby (hepatocyty) czy tłuszczowe (adipocyty) i zwiększając transport glukozy do ich wnętrza. Komórki w ten sposób mogą czerpać energię z dostarczonej do ich wnętrza glukozy i przeznaczać ją na spełnianie swoich funkcji lub magazynować (jak w przypadku komórek tłuszczowych). Jest kilka typów cukrzycy, ale dwa główne to: cukrzyca typu 1 (najczęstsza u dzieci),cukrzyca typu 2 (występująca głównie u dorosłych, stanowi ok. 80% wszystkich cukrzyc). Te 2 typy mają odmienne patomechanizmy powstawania. W cukrzycy typu 1 brakuje insuliny, a w cukrzycy typu 2 insulina jest, ale komórki, na które powinna działać nie odpowiadają tak jak powinny – są oporne na jej działanie. Jest to oczywiście duże uproszczenie, gdyż w cukrzycy typu 2 przyczyną może być genetycznie uwarunkowane zaburzenie w wydzielaniu insuliny, co więcej, nawet jeśli pierwotną przyczyną jest insulinooporność to po pewnym czasie wzmożonego wydzielania insuliny przez komórki beta dochodzi do ich „wyczerpania” i również brakuje insuliny. Jednak ponieważ artykuł ma się skupić na cukrzycy typu 1, pozwoliłam sobie to uproszczenie zastosować. Przyczyny cukrzycy Także wróćmy do cukrzycy typu 1. Dlaczego komórki beta w wyspach trzustki przestają produkować insulinę? Dzieje się tak, gdyż same wyspy zostają zniszczone przez procesy autoimmunologiczne. Znaczy to, że nasz organizm produkuje przeciwciała przeciwko własnym komórkom – w tym przypadku komórkom trzustki odpowiedzialnym za produkcję insuliny. W przypadku cukrzycy typu 1, jak większości chorób autoimmunologicznych, nie wiemy do końca dlaczego dochodzi do autoagresji akurat u danego pacjenta. Stwierdzono pewną predyspozycję genetyczną (znane są geny, których obecność zwiększa ryzyko zachorowania) oraz często obserwuje się związek z wcześniejszym zachorowaniem na infekcję wirusową czy bakteryjną z gatunku Mycoplasma. Warto też wiedzieć, że zachorowanie na jedną chorobę autoimmunologiczną, może zwiększać ryzyko kolejnej (np. cukrzyca typu 1, choroba Hashimoto i celiakia mają taki związek), dlatego też dzieci z cukrzycą typu 1 mają regularnie wykonywane badania pod kątem innych chorób z autoagresji. Ale i dzieci ze stwierdzoną inną chorobą autoimmunologiczną (oraz chorymi na cukrzycę typu 1 członkami rodziny ze względu na predyspozycję genetyczną) mają większe od populacyjnego ryzyko rozwinięcia cukrzycy typu 1. Wracając do niszczenia komórek trzustki przez autoprzeciwciała. Proces ten zachodzi stopniowo i kiedy zniszczeniu ulegnie 80% komórek beta, zaczynają się pojawiać objawy związane z hiperglikemią (zbyt wysokim stężeniem glukozy we krwi). Objawy cukrzycy u dzieci zwiększone oddawanie moczu – jest związane z przechodzeniem glukozy do moczu; glukoza jest substancją osmotycznie czynną, więc „ciągnie” za sobą wodę powodując zwiększenie objętości wydalanego moczu*,wzmożone pragnienie – jest konsekwencją utraty wody z moczem; dzieci nieraz wypijają po kilka (a nawet kilkanaście!) litrów płynów dziennie*,zwiększony apetyt – wynika z tego, że gdy brakuje insuliny, glukoza nie może dostać się do wnętrza komórek, a więc mimo jej wysokiego stężenia, tkanki „głodują” co prowadzi do kolejnych objawów,senność, osłabienie,utrata masy ciała (pomimo zjadania dużych ilości pokarmów). Dodatkowo dziecko z cukrzycą może mieć predyspozycję do zakażeń i zaburzeń gojenia. Niepokojące mogą być nasilone lub trudno leczące się zmiany grzybicze lub ropne – u dziewczynek np. charakterystyczne są grzybicze infekcje sromu. Dlatego takie infekcje u małych dziewczynek lub nawracające u nastolatek czy dorosłych kobiet powinny zawsze wzbudzić czujność pod kątem nierozpoznanej cukrzycy. Ile płynów powinno przyjmować dziecko? *Jeśli zastanawiacie się teraz czy Wasze dziecko nie pije/siusia za dużo, to postaram się przybliżyć jakie ilości powinno wypijać dziecko i ile powinno oddawać moczu. Zapotrzebowanie na płyny można orientacyjnie obliczyć na podstawie masy ciała dziecka – 100ml/kg na pierwsze 10 kg, 50ml/kg na drugie 10 kg i 20 ml/kg powyżej 20 kg. Dla przykładu: 8 kilogramowe dziecko powinno wypijać ok. 8×100 ml = 800 ml pły kilogramowe dziecko powinno wypijać ok. 10×100 ml + 6x50ml = 1300 ml pły kilogramowe dziecko powinno wypijać ok. 10×100 ml + 10x50ml + 15x20ml = 1800 ml płynów. U małych niemowląt karmionych wyłącznie mlekiem wzór ten nie jest to do końca miarodajny, gdyż ich zapotrzebowanie na mleko wynika bardziej z zapotrzebowania na kalorie i wynosi orientacyjnie 150ml mleka/kilogram. Ważne też, że w przypadku objawowej cukrzycy te objętości nie są troszkę większe. 35 kilogramowe dziecko z nieleczoną cukrzycą nie będzie piło 1900 ml a raczej wspomniane wyżej kilka litrów. Z kolei prawidłowa diureza u dzieci wynosi około 1-2 ml/kg/godz. u niemowląt i 0,5-1ml/kg/godz. u dzieci starszych. Natomiast w przypadku cukrzycy te objętości są nawet kilkukrotnie większe rzędu 5ml/kg/godz i więcej. Czym objawia się kwasica ketonowa? Organizm nie mogąc czerpać energii z glukozy zaczyna korzystać z alternatywnych szlaków metabolicznych i zużywać duże ilości tłuszczów. Efektem ich rozpadu są ciała ketonowe, które pojawiając się w krwi a następnie w moczu mogą powodować kwasicę ketonową – stan bezpośredniego zagrożenia życia w którym dziecko wymaga natychmiastowej interwencji w ośrodku referencyjnym, nierzadko w oddziale intensywnej terapii. Może ona prowadzić do obrzęku mózgu a nawet zgonu, dlatego tak ważne jest, aby rozpoznać cukrzycę wcześniej. Do objawów kwasicy ketonowej należą: ciężkie odwodnienie,częste wymioty,zaczerwienienie policzków,zapach acetonu (zgniłych jabłek) z ust,zaburzenia oddychania (przeczytaj, jak powinno przebiegać prawidłowe oddychanie u dziecka) – oddech Kussmaula, charakteryzująca się dużą częstotliwością oddechów i dużą objętością wdychanego powietrza – wygląda jak głębokie westchnienia,zaburzenia świadomości (dezorientacja, podsypianie lub rzadko śpiączka). Niestety, prawie 1/3 dzieci (i nawet do 70% w przypadku dzieci do 3. rż) ma rozpoznaną cukrzycę dopiero na etapie kwasicy. Dlatego też moi drodzy, wróćcie jeszcze raz do objawów, bo im większa część społeczeństwa będzie je znała, tym większe prawdopodobieństwo, że w razie wystąpienia ich u jakiegoś dziecka ktoś mądry podsunie pomysł, żeby udać się do lekarza i zmierzyć dziecku poziom cukru. No dobrze, ale powiedzmy, że tak się zdarzyło, u dziecka z objawami lub zupełnie przypadkowo (np. przy podejrzeniu zakażenia układu moczowego wykonano badanie ogólne moczu, w którym stwierdzono obecność glukozy – glukozurię a następnie zlecono pomiar we krwi) stwierdzono hiperglikemię (podwyższony poziom cukru we krwi) – co dalej? To zależy od wywiadu i stanu dziecka. Lekarz może zalecić wykonanie powtórnych badań celem potwierdzenia podwyższonej glikemii (np. jeśli nie wiadomo czy dziecko było na czczo a nie ma żadnych objawów) lub od razu skierować do dalszej diagnostyki. W przypadku dzieci z kwasicą oczywiście są one natychmiast transportowane do odpowiedniego szpitala. Rozpoznanie cukrzycy u dzieci Jeśli podejrzenie cukrzycy się potwierdzi, takie dziecko trafia do szpitala. I tu jest największa różnica między cukrzycą u dzieci a cukrzycą u dorosłych. Mój mąż nigdy nie potrafił zrozumieć dlaczego ja pracując w oddziale ogólnopediatrycznym nie leczę cukrzyc. Bo przecież oni (interniści) na każdym oddziale zajmują się cukrzycą. Nie tylko na oddziałach diabetologii. Ba! Starsza osoba może mieć rozpoznaną i leczoną cukrzycę w 100% ambulatoryjnie! Wynika to z odmiennej specyfiki typów cukrzycy i tempa rozwoju objawów. U osób starszych insulinooporność może narastać latami, często zaczyna się leczenie od leków doustnych, które nie mają zastosowania w cukrzycy typu 1. A więc tak – dziecko z cukrzycą musi trafić do ośrodka referencyjnego. Dlaczego? Nie chodzi tylko o to, że nikt inny się na tym nie zna. Dla przykładu, kiedy jeszcze pracowałam w szpitalu powiatowym, wszystkie trafiające do nas dzieci z kwasicą ketonową były odsyłane natychmiast do mojej obecnej Kliniki. Natomiast przyszła do nas do pracy koleżanka, która ukończyła specjalizację właśnie w miejscu gdzie pracuję obecnie i wielokrotnie na dyżurach te kwasice wyrównywała. Zapytałam jej czemu, skoro się na tym zna, nie moglibyśmy leczyć tych dzieci u nas. Odpowiedziała mi wtedy, że nie wystarczy wiedzieć co robić, trzeba mieć do tego jeszcze całe zaplecze. Wtedy nie do końca rozumiałam tę odpowiedź. Zrozumiałam kiedy sama zaczęłam dyżurować w oddziale diabetologii. Nie wystarczy mieć insuliny, potrzebny jest sprzęt, doświadczone pielęgniarki, zaplecze OIOMowe i cały zespół, który potem dzieckiem się zajmuje… Postępowanie po przyjęciu do szpitala zależy przede wszystkim od stanu, w jakim trafia dziecko. Jeśli ma kwasicę – jest wyrównywana w warunkach intensywnego nadzoru lub wręcz OIOM. Jeśli nie ma, lub już jest wyrównana, zaczyna się cały proces… leczniczo-edukacyjny! Tak, edukacyjny. Samo podawanie insuliny przez personel nie wystarczy. W naszej Klinice dzieci ze świeżo rozpoznaną cukrzycą przebywają zazwyczaj 2-3 tygodnie. Czemu tak długo? Bo przede wszystkim muszą się nauczyć swojej choroby. Zrozumieć ją i nauczyć się z nią radzić. Zespół zajmujący się dzieckiem z cukrzycą to nie tylko lekarze i pielęgniarki. Ale też dietetycy czy psycholodzy. Rozpoznanie często jest szokiem dla całej rodziny. Czy cukrzyca u dzieci jest uleczalna? Cukrzyca jest chorobą na całe życie, dziecko do końca życia będzie musiało brać insulinę, pilnować diety. Sama choroba może dawać groźne powikłania. Zarówno dzieci (te starsze) jak i rodzice przechodzą wiele szkoleń z różnych aspektów choroby. Np. muszą się nauczyć obliczania dawek insuliny. U zdrowej osoby trzustka na podstawie glikemii automatycznie wydała odpowiednią ilość insuliny. Pacjent z cukrzycą musi przewidzieć ile tej insuliny sobie podać w zależności od tego co będzie jadł. Oblicza się to na podstawie tzw. wymienników węglowodanowych. Wymiennik węglowodanowy (1WW) to jednostka stworzona specjalnie dla diabetyków. W przybliżeniu odpowiada ilości produktu zawierającej 10 g węglowodanów przyswajalnych. Każdy pacjent ma indywidualnie dobieraną ilość insuliny potrzebną aby utrzymać prawidłowy poziom cukru po zjedzeniu 1 wymiennika. I tak wiedząc jaka to jest ilość, oblicza ilość wymienników z jakich składa się posiłek, mnoży i wylicza dawkę insuliny jaką musi sobie podać do posiłku. To oczywiście w dużym uproszczeniu, bo są jeszcze wymienniki białkowo-tłuszczowe (1WBT) plus jeśli wyjściowo przed posiłkiem glikemia jest za wysoka należy do insuliny wyliczonej „na posiłek” dodać jeszcze korektę. Brzmi skomplikowanie? Dlatego właśnie pacjenci muszą się tego nauczyć. Na szczęście w dzisiejszych czasach technologia przychodzi diabetykom na pomoc – dostępne są aplikacje na telefon, które pomagają w określaniu wymienników węglowodanowych. Ale na tym etapie szkolenie się nie kończy. W Polsce pacjenci do 26. rż. mają refundowane tzw. pompy insulinowe. Są to urządzenia, które przy jednym wkłuciu pozwalają na wielokrotne podawanie insuliny – zarówno w stałym powolnym wlewie (baza) jak i do posiłków (bolusy). Składają się z igły, drenu i samego urządzenia wielkości mniej więcej połowy smartfona (no, tylko trochę grubszego). Ponieważ wkłucie jest na stałe, pacjent musi mieć zawsze pompę przy sobie, a w zasadzie przy ciele. Najczęściej noszona jest przypięta do paska, lub, zwłaszcza u młodszych dzieci, na specjalnych paskach noszonych pod ubraniem. Jest to cudowna alternatywa dla penów (automatycznych wstrzykiwaczy), które wymagają wielokrotnych zastrzyków. Wyobraźcie sobie, że takie dziecko z cukrzycą musi dostać praktycznie tyle razy insulinę, ile zjada posiłków. A jeśli do tego dodamy pomiary cukru – ukłucia palca przed każdym posiłkiem albo i częściej? Tych drobnych ukłuć robi się bardzo dużo, co w przypadku dzieci nie jest bez znaczenia. Nawet jeśli używane w penach czy glukometrach igiełki są cieniutkie. Kolejną rewolucją są urządzenia do stałego monitorowania glikemii. Są to czujniki (sensory) cieniutkie jak włos elektrody, wstrzykiwane pod skórę, które mierzą poziom cukru a odczytu dokonuje się np. przykładając smartfon z odpowiednią aplikacją do miejsca, w którym jest czujnik lub korzystając z transmiterów przesyłających dane np. bezpośrednio do pompy. Dzięki temu można znacząco zmniejszyć ilość ukłuć palca. Niestety, czujniki te nie są jeszcze w pełni refundowane, a koszt miesięczny korzystania z nich to około kilkuset złotych. Ale wracając do szkolenia – rodzice muszą się nauczyć też korzystania z pompy. Nie tylko samej obsługi, zmiany dawek, zwiększania, zmniejszania czy wstrzymywania bazy, ale i możliwych problemów, jakie mogą wystąpić w trakcie użytkowania jak choćby zatkanie wkłu tym uczą się o sytuacjach, które zmieniają zapotrzebowanie na insulinę (infekcje, wysiłek fizyczny) czy postępowania w przypadku ostrych powikłań, takich jak hipoglikemia (niedocukrzenie), hiperglikemia, kwasica. Te wszystkie umiejętności musi nabyć rodzic (albo dziecko w przypadku nastolatków) zanim opuści oddział diabetologii tak, aby mógł sobie radzić sam po wyjściu ze szpita pacjenci po wypisie są pod opieką diabetologa, zgłaszają się na okresowe kontrole, mają wykonywane badania w kierunku ewentualnych powikłań czy chorób współistniejących i tak naprawdę uczą się całe życie. Może warto jeszcze dodać, że często po rozpoznaniu następuje okres „poprawy”. Jest to związane z tym, że część komórek wysp beta jeszcze funkcjonuje, już jest wdrożone leczenie i zapotrzebowanie na insulinę może się znacząco zmniejszyć. Jednak nie jest to wyleczenie! Ten okres, zwany „miesiącem miodowym” niestety mija i pacjent wraca do pełnej insulinoterapii. Jak widzicie opieka nad pacjentem z cukrzycą to dość skomplikowana sprawa dlatego też nie jestem w stanie opisać Wam szczegółów diagnostyki czy leczenia. Bo wyszłoby z tego pół podręcznika! Zresztą rodzice dzieci z cukrzycą otrzymują te szczegółowe informacje w trakcie szkolenia, dlatego uważam, że podawanie ich w tym artykule nie ma sensu. Najważniejsze, żeby mieć ogólne pojęcie i znać objawy mogące sugerować chorobę tak, aby rozpoznać ją na czas, jak już pisałam wyżej. A czy cukrzycy można zapobiec? Na pewno tej typu 2 – poprzez odpowiednią dietę, aktywność fizyczną i utrzymywanie prawidłowej masy ciała można zmniejszyć ryzyko zachorowania. A cukrzycy typu 1? Przez wiele lat uważano, że nie. Natomiast w chwili obecnej toczy się duże wieloośrodkowe (w wielu krajach, w tym w Polsce) badanie „Świat bez jedynki”. Jego celem jest sprawdzenie czy podawanie dzieciom z grup podwyższonego ryzyka doustnej insuliny jeszcze przed rozpoczęciem niszczenia komórek beta trzustki, może niejako „nauczyć” organizm jak wygląda prawidłowa cząsteczka insuliny i zapobiec niszczeniu produkujących ją komórek teza się sprawdzi, będzie to olbrzymi przełom w diabetologii!W Polsce program jest prowadzony przy udziale Instytutu Matki i Dziecka oraz Kliniki Diabetologii Dziecięcej i Pediatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, są do niego kwalifikowane niemowlęta, u których na podstawie badań przesiewowych pobranych po urodzeniu stwierdzono ponad 10% ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 1 do 6. roku życia.

Na 1-2 dni przed pojawieniem się biegunki pojawiają się gorączka, ból głowy, bóle mięśni i stawów, złe samopoczucie. Biegunce towarzyszą silne skurcze i ból brzucha, przez co zakażenie może być mylone z atakiem wyrostka robaczkowego. Objawy kampylobakteriozy utrzymują się do tygodnia, na ogół mijają po 4 dniach. Escherichia fot. Adobe Stock Spis treści: Cukrzyca typu 1 - definicja i przyczyny Objawy cukrzycy typu 1 Powikłania cukrzycy typu 1 Diagnoza. Jakie badania wykonać? Leczenie cukrzycy typu 1 Czy można wyleczyć cukrzycę typu 1? Dieta cukrzycowa Cukrzyca typu 1 - definicja i przyczyny Cukrzyca typu 1 to choroba metaboliczna cechująca się hiperglikemią (czyli stężeniem glukozy we krwi przekraczającym normę), która jest rezultatem zaburzenia działania lub wydzielania insuliny. Insulina to hormon produkowany przez komórki beta wysp trzustkowych, a jej zadaniem jest transport glukozy do komórek, gdzie cukier jest przekształcany w energię. W rozwoju cukrzycy typu 1 biorą udział przeciwciała produkowane przez organizm, które atakują komórki beta trzustki (mechanizm autoimmunologiczny). W konsekwencji komórki te nie są zdolne do wytwarzania insuliny. Od rozpoczęcia ich uszkadzania do pojawienia się pierwszych objawów, może minąć wiele miesięcy, a nawet lat. Przypuszcza się, że do rozwoju choroby dochodzi w wyniku połączenia czynników środowiskowych i predyspozycji genetycznych. Jednak dokładny mechanizm nie został do tej pory poznany. Cukrzyca typu 1 występuje rzadziej niż cukrzyca typu 2, stanowi ok. 5-10% zachorowań na cukrzycę. Objawy cukrzycy typu 1 Objawy cukrzycy typu 1 pojawiają się najczęściej u dzieci, młodzieży, a także młodych dorosłych (poniżej 30. roku życia), choć należy podkreślić, że do jej rozwoju może dojść w każdym wieku, nawet po 80. roku życia. Przebieg schorzenia zależy od szybkości uszkodzenia komórek beta. U dzieci i osób młodych symptomy następują szybciej, są ostre i bardziej gwałtowne (pierwszym objawem może być kwasica i śpiączka ketonowa), u dorosłych i starszych osób przebieg choroby jest zwykle powolny. Cukrzyca typu 1 u dorosłych nazywana jest cukrzycą LADA, czyli utajoną cukrzycą autoimmunologiczną o późnym początku (5-10% przypadków cukrzycy insulinozależnej). Do głównych objawów cukrzycy typu 1 zalicza się: Częste oddawanie moczu, czyli poliuria. Nadmiar cukru we krwi wiąże wodę i działa moczopędnie. Dorosła, zdrowa osoba oddaje do 2 litrów moczu dziennie, chorzy na cukrzycę 3 litry i więcej. Zaniepokoić zatem powinny: krótkie przerwy miedzy wizytami w toalecie, oddawanie moczu więcej niż 8 razy dziennie, wstawanie w nocy do toalety, u dzieci moczenie się w nocy. Nasilone pragnienie. Wysoki poziom cukru powoduje częstsze i obfitsze oddawanie moczu, a to z kolei wzmaga pragnienie. Zaniepokoić powinny: większe niż zazwyczaj pragnienie, trudności z ugaszeniem pragnienia, mimo regularnego uzupełniania płynów. Zmęczenie i senność. Senność mimo regularnego snu 7-8-godzinnego oraz nieustające zmęczenie, mogą też być objawami cukrzycy typu 1. Za ten stan winić trzeba brak insuliny w organizmie, która dostarcza energię komórkom. Chudnięcie. Niewystarczająca ilość insuliny sprawia, że komórkom brakuje glukozy, czyli energii. Aby ją uzyskać, organizm zaczyna spalać tłuszcz, a także białko zawarte w mięśniach. Stąd nieplanowana utrata wagi u chorych na cukrzycę typu 1. Poza tym u diabetyków mogą wystąpić: swędzenie narządów płciowych i infekcje intymne, pogorszenie się wzroku, zamglony obraz, infekcje skórne. Powikłania cukrzycy typu 1 Niedobór insuliny w przebiegu cukrzycy typu 1 prowadzi do nagromadzenia glukozy we krwi. Ten stan z kolei jest zagrożeniem dla zdrowia i życia, z czasem powoduje: problemy z układem krążenia (może prowadzić do udaru, zawału), retinopatię, czyli uszkodzenie naczyń krwionośnych siatkówki oka, a przez to utratę wzroku, trudno gojące się rany, neuropatię (uszkodzenie nerwów obwodowych), choroby nerek. Do ostrych (nagłych) powikłań cukrzycy typu 1 należą głównie: kwasica ketonowa (metaboliczna) - pojawia się, gdy w wyniku niedoboru glukozy w komórkach do produkcji energii wykorzystywany jest tłuszcz, a w organizmie pojawiają się jako produkt uboczny ciała ketonowe (ketony) - w rezultacie rozwija się zagrażający życiu stan kwasicy ketonowej; może prowadzić do śpiączki, hipoglikemia - do jej rozwoju przyczynia się nadmiar insuliny w organizmie albo w wyniku podania zbyt dużej dawki leku, niestrawienia pokarmu lub wysiłku fizycznego. Kwasica ketonowa jest groźnym powikłaniem, dlatego warto znać jej objawy. Jeżeli u diabetyka pojawią się poniższe symptomy, należy szybko skonsultować się z lekarzem: częste oddawanie dużych ilości moczu, zwiększone pragnienie, suchość w ustach, suchość błon śluzowych, suchość skóry, zapach acetonu w oddechu i w moczu lub słodkawy owocowy zapach, przyspieszony oddech na zmianę z głębokim powolnym oddechem, wysypka, zaczerwienie skóry, bóle brzucha, nudności, wymioty, senność, utrata przytomności. Diagnoza. Jakie badania wykonać? W celu rozpoznania cukrzycy typu 1 wykonuje się oznaczenie stężenia glukozy (glikemii) we krwi pobranej z żyły w zgięciu łokciowym. Pacjent musi być na czczo w trakcie badania. Badanie krwi z palca za pomocą glukometru służy do monitorowania leczenia cukrzycy, a nie do diagnozowania choroby. Prawidłowe stężenie glukozy to 3,9-5,5 mmol/l (70-99 mg/dl). Wykonuje się również doustny test tolerancji glukozy (OGTT). Polega on na tym, że pacjent ma pobieraną krew na czczo, następnie musi wypić roztwór 75 g glukozy, odczekać 120 minut i ponownie ma pobieraną krew. Glukoza oznaczana jest w tym badaniu dwa razy, dzięki czemu można sprawdzić, czy po upływie określonego czasu, organizm pozbył się z krwi nadmiaru glukozy. Prawidłowe stężenie cukru po 120 minutach od wypicia glukozy powinno wynosić mniej niż 7,8 mmol/l (140 mg/dl). Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego cukrzycę rozpoznaje się w 3 sytuacjach, gdy: w chwili stwierdzenia występowania objawów hiperglikemii stężenie glukozy ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l), glikemia oznaczana 2-krotnie (każdy pomiar należy wykonać innego dnia) ≥ 126 mg/dl (≥ 7,0 mmol/l), glikemia w 120. minucie OGTT ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l). Leczenie cukrzycy typu 1 Jedyną skuteczną metodą leczenia cukrzycy typu 1 (insulinozależnej) jest przyjmowanie insuliny (zobacz, jak wykonać zastrzyk z insuliny) i kontrolowanie poziomu cukru we krwi. Bardzo ważnym elementem terapii jest również edukacja chorego oraz odpowiednie żywienie. Rodzaj insuliny i metodę aplikacji ustala lekarz. Dostępne są różne rodzaje insuliny: krótko-, średnio- i długodziałające. Chory kontroluje stężenie glukozy przed posiłkami i po nich za pomocą glukometru (ranking najlepszych glukometrów) i normalizuje jej poziom insuliną. Do dyspozycji ma: pen (przyrząd do samodzielnej aplikacji insuliny), pompę insulinową - to niewielkie urządzenie, które zapewnia stały dopływ insuliny i pozwala dokładniej kontrolować cukrzycę. Pompa insulinowa jest refundowana przez NFZ tylko w przypadku kobiet ciężarnych i dzieci. Monitorowanie stężenia hemoglobiny glikowanej Stężenie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) jest miarodajnym parametrem wskazującym, czy cukrzyca jest dobrze leczona. Hemoglobina jest białkiem znajdującym się wewnątrz czerwonych krwinek. U cukrzyków nadmiar glukozy łączy się z białkami, z hemoglobiną, w reakcji zwanej glikacją. Cząsteczka hemoglobiny żyje około 120 dni, dzięki czemu na podstawie oznaczenia stężenia hemoglobiny glikowanej można uzyskać obraz średniego poziomu glukozy we krwi z ok. 3 miesięcy. Parametr u osób zdrowych wynosi poniżej 5%. U pacjentów z dobrze leczoną cukrzycą typu 1 wartość ta nie powinna przekraczać 6,1-6,5%. Jeśli wartość jest wyższa niż 7%, należy dokonać zmian w sposobie leczenia pacjenta. Natomiast hemoglobina glikowana poniżej 6% może świadczyć o groźnych okresach niedocukrzenia. Hemoglobina glikowana jest badaniem lepszym niż wielokrotnie oznaczany poziom glukozy. Oddaje, czy pacjent regularne wykonuje zastrzyki z insuliny i czy ma odpowiednio dobrane posiłki. Ograniczenia te stanowią problem zwłaszcza u nastolatków. Oznaczanie poziomu HbA1c jest badaniem laboratoryjnym wymagającym pobrania krwi. Należy je wykonywać co 2-3 miesiące, a u pacjentów ze stabilną i dobrze wyrównaną cukrzycą co pół roku. Liczne badania dowiodły, że poziom HbA1c wykazuje silny związek z ryzykiem późnych powikłań cukrzycy. Czy można wyleczyć cukrzycę typu 1? Jedyną metoda na całkowite pozbycie się objawów tego typu cukrzycy jest przeszczep trzustki lub łączony przeszczep trzustki i nerki. Jest to jednak zabieg bardzo inwazyjny i niebezpieczny. Trwają również prace nad szczepionką przeciwko cukrzycy typu 1. Zobacz więcej nowoczesnych metod leczenia cukrzycy cukrzycy typu 1. Dieta w cukrzycy typu 1 Dieta cukrzycowa w cukrzycy typu 1 jest bardziej restrykcyjna niż w przypadku cukrzycy typu 2. Wartość każdego posiłku powinna być obliczana z uwzględnieniem węglowodanów, białek i tłuszczów. Codzienna wartość kaloryczna posiłków musi być utrzymana na zbliżonym poziomie. Chorzy na cukrzycę typu 1 powinni unikać produktów o wysokim indeksie glikemicznym, czyli takich, które powodują szybki wzrost poziomu cukru we krwi. Powinni też ograniczyć spożycie tłuszczów zwierzęcych. Zgodnie z zalecaniami dla diabetyków węglowodany powinny stanowić ok. 45% zapotrzebowania energetycznego, jeśli jednak pochodzą z produktów o niskim IG i mają dużo błonnika, to mogą sięgać nawet 60% zapotrzebowania kalorycznego. Zawartość białka w diecie chorego na cukrzycę typu 1 powinna wynosić 15-20%, zaś tłuszczów - 30-35% całkowitej wartości energetycznej posiłków. Wartość posiłków może być modyfikowana w zależności od np. aktywności fizycznej. Osoby, które więcej się ruszają, potrzebują większej podaży węglowodanów, niż te, które prowadzą siedzący tryb życia. Bardzo ważna dla skutecznej kontroli stężenia glukozy jest również regularność i odpowiednia liczba posiłków. Jeśli chory przyjmuje insuliny dwufazowe (tzw. mieszanki insulinowe), powinien jeść 5-6 posiłków dziennie, leczenie krótko działającymi insulinami wymaga 6 posiłków dziennie. Pacjent powinien zrezygnować z picia alkoholu (może sprzyjać hipoglikemii) i ograniczyć sól kuchenną do mniej niż 5 g na dobę (1 łyżeczka). Zalecenia te są jednak ogólne i bardzo uproszczone. Każdy diabetyk powinien z pomocą specjalisty mieć indywidualnie opracowany schemat żywienia i aktywności po to, aby skutecznie kontrolować cukrzycę. Źródło: (red.), Interna Szczeklika 2017/2018, Medycyna Praktyczna, Kraków 2017. Chcesz zmierzyć poziom glukozy we krwi? Zaopatrz się w dobry glukometr, który pozwoli ci wykonać dokładne pomiary. Więcej o cukrzycy i problemach z trzustką:Co warto wiedzieć o cukrzycy ciążowej?Czym jest krzywa cukrowa? Jak dbać o trzustkę?Komu grozi hipoglikemia? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Cukrzyca typu 1. W końcu w 1996 roku trzustka całkowicie zaprzestała produkcji insuliny. Potwierdza to również fakt, że w moim przypadku, po diagnozie cukrzycy typu 1 nie miałem remisji. Remisja jest to okres zmniejszenia zapotrzebowania na insulinę. Występuje ona kilka miesięcy po rozpoznaniu cukrzycy typu 1 i może trwać nawet

Kiedy Zuzia zachorowała nie zadawałem sobie tego pytania. Mój Tato uparcie twierdził, że jest to możliwe. Nie miał do tego żadnych racjonalnych podstaw. Byłem tak pochłonięty terapią i złością na to co się stało, że zabrakło mi pokory aby zadać sobie to pytanie i podejść z szacunkiem do możliwości regeneracji naszych ciał i do tego co chciał przekazać mi ojciec. Teraz, równo dwa lata po jego śmierci, odkąd świat obiegła informacja o Danielu Darkesie to pytanie zadaje sobie wiele tysięcy ludzi. Ja też je sobie zadaję. Jeśli chcecie sobie wyrobić na ten temat pogląd to zapraszam Was do lektury krótkiego wywiadu jaki ukazał się na portalu za sprawą Elizabeth Rowley. Jak wykryto u mnie cukrzycę? ER: Powiedz nam proszę coś o sobie i Twojej cukrzycy. Kiedy zostałeś zdiagnozowany? DD: Cukrzyca typu 1 została u mnie wykryta w lutym 2011 roku w wieku 23 lat, bezpośrednio po wyjściu z wojska. Zacząłem pracę jako inżynier i mniej więcej w dwa tygodnie później zaobserwowałem typowe objawy cukrzycy typu 1: pragnienie, utratę wagi, nieostre widzenie oraz częste wymioty. W końcu straciłem przytomność i zostałem zabrany przez ambulans do szpitala gdzie zdiagnozowano u mnie cukrzycę. Od chwili diagnozy całkiem nieźle zarządzałem swoją cukrzycą. Biegałem długie dystanse, co mogło mieć na to wpływ, potwierdzają to zresztą niektóre obecnie przeprowadzane testy. ER: Czy w momencie wykrycia cukrzycy miałeś wykonywany test c-peptydu, który potwierdziłby, że twoje ciało nie produkuje już insuliny? DD: Tak, miałem i te testy potwierdziły, że moja trzustka nie wytwarza już insuliny. Bez wątpienia jeśli chodzi o wytwarzanie insuliny to nie było tam już kompletnie nic. Byłem również badany na obecność przeciwciał niszczących komórki beta i testy wypadły pozytywnie. Jak cukrzyca zniknęła? ER: W jaki sposób zorientowałeś się, że mogłeś zostać „wyleczony”, czy możesz nam coś więcej na ten temat powiedzieć? Jaką zaobserwowałeś zmianę? DD: Miałem notorycznie hipo, w tym nocne. Po testach krwi, w tym takich, które pokazywały, że moje HbA1C ciągle się obniża, lekarze powiedzieli mi abym zmniejszył dawki przyjmowanej insuliny. W końcu powiedziano mi abym zaprzestał całkowicie jej przyjmowania. ER: Przez jakiego rodzaju testy przechodziłeś? Możesz nam coś więcej powiedzieć na temat wyników tych testów? DD: To co się stało nie miało nigdy wcześniej miejsca, tak więc wysłano mnie na testy do St. Louis. Jeden z nich to bieg po uprzednim 6 godzinnym poście. Inny to test z użyciem mikroczipu i ćwiczeń fizycznych aby badać sygnały płynące z mózgu do komórek, zwłaszcza przy wyczerpaniu organizmu. Uprawiam bieganie długodystansowe i jest badana teoria, że jeden z moich 100 milowych ultramaratonów mógł spowodować wstrząs w ciele i przywrócenie produkcji insuliny. Wkrótce będzie dostępnych więcej informacji o wynikach tych testów. Czy to aby na pewno była cukrzyca? ER: Czy to możliwe, że postawiono Ci błędną diagnozę i nie była to faktycznie cukrzyca typu 1-go? DD: Bez wątpienia miałem cukrzycę typu 1-go. Dostałem wiele komentarzy w sieci, że postawiono mi złą diagnozę i że była to tak naprawdę cukrzyca typu 2-go, ale byłem na Novorapidzie i Lantusie przez 7 lat, biorąc 15 jednostek rano, 12 jednostek na lunch i jeszcze dawkę wieczorną. Nie sądzę abym został źle zdiagnozowany. Wiem co mi było. ER: Jest jakaś oficjalna nazwa tego co się stało z Twoim ciałem? DD: Nie ma jeszcze ona to nazwy ale w ciągu kilku następnych tygodni bez wątpienia będzie. Przestałem brać insulinę ER: Czy nie bierzesz już insuliny? Jakie cię czekają następne kroki jeśli chodzi o badania i opiekę medyczną? DD: Nie przyjmuję insuliny od grudnia 2016. Będę miał regularne badania i testy krwi aby monitorować to co się dzieje. ER: Jak się czujesz z tym co się stało? DD: Jestem uradowany i zszokowany. Lepiej śpię, czuję się pobudzony, skupiony i pełen energii. Post Views: 36 293

Cukrzyca jest przewlekłym schorzeniem związanym z nieprawidłowym wydzielaniem lub działaniem insuliny; Cukrzycę dzieli się na cztery różne typy, w tym m.in. ciążową i pierwotną; Najczęstszym typem cukrzycy jest cukrzyca nabyta. Dotyczy ona nawet 90 proc. wszystkich przypadków; Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Onet.

Cukrzyca typu I ujawnia się zwykle (choć nie jest to zasadą) u ludzi młodych lub dzieci. W tym typie cukrzycy trzustka jest uszkodzona przez proces chorobowy i nie produkuje insuliny. Zaczyna się zwykle od bardzo dużego pragnienia. Dziecko nie rozstaje się z butelką wody. Potem chudnie, ale przecież dziecko rośnie i dużo się rusza. Niepokój u rodziców budzi dopiero zmiana zachowania – dotąd radosne i energiczne, staje się ospałe, wycofane i osowiałe. Warto być czujnym rodzicem Cukrzyca I typu bardzo często rozwija się na podłożu autoimmunologicznym. Oznacza to, że układ odpornościowy zwraca się przeciwko własnym tkankom i komórkom, w konsekwencji je niszcząc. Uszkodzone zostają komórki trzustki, odpowiadające za prawidłowe wydzielanie insuliny. Diabetolodzy zgodnie przyznają: cukrzycę w dzisiejszych czasach jest łatwo rozpoznać – charakterystyczne objawy są sygnałem, że należy wykonać podstawowe badania biochemiczne. Najbardziej istotne są wyniki badań określające poziom cukru we krwi, jak również proste badanie moczu na obecność glukozy. Zdarza się jednak, że pierwsze objawy cukrzycy są bagatelizowane albo mylone z innymi schorzeniami wieku dziecięcego, takimi jak zakażenia dróg oddechowych, infekcje, zakażenia grzybicze. Opracuj plan dietetyczny Żywienie dzieci z cukrzycą powinno być dobrze zaplanowane i dostosowywane do wieku, zapotrzebowania na składniki odżywcze – w celu utrzymania prawidłowej masy ciała i wzrostu. Każde dziecko powinno mieć opracowany grafik żywieniowy. Dieta dziecka powinna składać się z 3 głównych posiłków i zdrowych przekąsek. Posiłki powinny być spożywane regularnie co 3–4 godziny, by uniknąć spadków poziomu glukozy we krwi. Należy zaznaczyć, że po wysiłku fizycznym należy spożyć dodatkową przekąskę. Poziom glukozy powinien być sprawdzany glukometrem min. 4 razy dziennie – przed śniadaniem, obiadem, kolacją, przed snem. Czasami, pod wpływem zbyt dużej dawki insuliny, może dojść do nadmiernego spadku poziomu glukozy we krwi; chorzy muszą wtedy przyjąć dodatkową porcję cukrów, np. zjeść baton musli, wypić szklankę świeżo wyciśniętego soku. W żadnym wypadku nie mogą to być chipsy, paluszki, czekolada, batony czekoladowe, ciasta i inne produkty o dużej zawartości niezdrowego i utajonego tłuszczu oraz cukru. Ich wartość odżywcza jest jednak tak mała, że nie ma czego żałować! Przy okazji możemy nauczyć dziecko wyboru zdrowych produktów i zapobiec w ten sposób ewentualnej otyłości. Praktyczne porady Dziecko powinno codziennie zjadać pożywne śniadanie, które reguluje poziom glukozy we krwi i przyspiesza metabolizm. Na śniadanie wybierajmy pełne zboża (kasze, brązowy ryż, owies, chleb pełnoziarnisty), unikając podawania gotowych płatków śniadaniowych, które również zaliczamy do żywności przetworzonej, z wysokim indeksem glikemicznym (IG). Zachęcajmy dziecko do spożywania większej ilości warzyw i owoców z niskim IG. Błonnik w nich zawarty spowalnia wchłanianie glukozy w jelitach, ponadto są doskonałym źródłem witamin i składników mineralnych, tak potrzebnych do właściwego wzrostu i rozwoju dziecka. Szczególnie polecane są: zielone warzywa, jak sałata, jarmuż, surowa marchewka, nasiona roślin strączkowych (fasola, soczewica, groch, cieciorka), kapusta, buraki, a także truskawki, agrest, porzeczki, jabłka, grejpfruty i pomarańcze. Tłuszcze w bardzo nieznacznym stopniu, bo tylko w 10% podnoszą poziom glukozy we krwi. Ale z uwagi na to, że tłuszcz tłuszczowi nierówny, wybierajmy zdrowe rodzaje tłuszczu, np. oliwę, awokado, olej lniany, kokosowy. Należy jednocześnie ograniczyć udział w diecie izomerów trans kwasów tłuszczowych, występujących w margarynach twardych, słodyczach, chipsach, krakersach. Uważajmy również na mleko i przetwory mleczne. Mleko zawiera cukier prosty – laktozę, który u niektórych osób bardzo mocno podnosi poziom cukru we krwi. Dlatego zaleca się podchodzić do niego ostrożnie, szczególnie rano, kiedy zapotrzebowanie na insulinę i tak jest największe. Alternatywą jest stosowanie roślinnych rodzajów mleka (kokosowe, migdałowe, sojowe). Na glikemię poposiłkową ma wpływ także sposób przygotowywania posiłków. Łatwostrawne są produkty gotowane, a w szczególności rozgotowane, tarte, zmiksowane oraz rozdrobnione. W przypadku diety cukrzycowej chodzi o wydłużenie czasu trawienia spożywanych posiłków z uwagi na możliwość rozłożonego w czasie przyswajania cukru. Dlatego diabetykom zaleca się gotowanie al dente (nie tylko makaronów). Unikajmy zatem przetworzonej żywności i fast foodów oraz słodyczy. Są one nie tylko bardzo kaloryczne, podnoszą w znacznym stopniu poziom cukru, a też ich wpływ na uczucie sytości jest niewielki. Skutkuje to najczęściej podjadaniem między posiłkami. Lekko twardawe i chrupiące powinny być także warzywa. Wybierając kasze, warto sięgać po te grube, jak pęczak, kasza gryczana, które wchłaniają się zdecydowanie wolniej od drobnej kaszy perłowej. Mocno dojrzałe owoce są jednocześnie bardziej słodkie i szybciej podnoszą poziom cukru we krwi. Warto więc wybierać te nieco mniej dojrzałe i koniecznie spożywać je na surowo. Aktywność fizyczna zmniejsza poziom glukozy we krwi, dlatego należy zachęcać dziecko do ruchu i zabaw na świeżym powietrzu. Niniejszy artykuł pochodzi z kwartalnika Zdrowie z wyboru nr 61/2018

Chorzy na cukrzycę mogą wydalać ponad trzy litry moczu dziennie, podczas gdy zdrowa osoba zazwyczaj nie przekracza ilości od 1 do 2 litrów dziennie. W skrajnych przypadkach wielomocz może przekraczać nawet 10 litrów moczu na dobę. Co ważne, w przypadku cukrzycy objaw ten bardzo często pojawia się nocą, co jest łatwe do zauważenia.

Ile dzieci ma cukrzycę?Czy można uniknac cukrzycy typu 1?Czy cukrzyca typu 1 będzie wyleczalna?Co niszczy cukrzyca typu 1?Jak wygląda życie z cukrzyca typu 1?Czy dzieci chorują na cukrzycę?Jaki procent ludzi ma cukrzycę?Czy niemowlę może mieć cukrzycę?Jak zdiagnozowac cukrzyce typu 1? skraca oczekiwaną długość życia u mężczyzn o ok. 11 lat, a u kobiet nawet o 13 lat – wynika z badań opublikowanych w Journal of the American Medical Association (JAMA). Z kolei inne badania sugerują, że wystarczy prawidłowo leczyć cukrzycę, aby uniknąć powikłań cukrzycowych i przedwczesnej śmierci. Ile dzieci ma cukrzycę? Ocenia się, że na świecie na cukrzycę typu I choruje 430 000 dzieci poniżej 15. roku życia, co roku diagnozuje się 65 000 nowych przypadków. Szczególnie niepokojący jest dynamiczny wzrost zachorowań wśród dzieci 0-4 lata. Czy można uniknac cukrzycy typu 1? Aktualnie nie ma skutecznej metody pozwalającej zapobiec rozwojowi cukrzycy typu 1. i rzadko kiedy udaje się ją rozpoznać we wczesnych etapach. Czy cukrzyca typu 1 będzie wyleczalna? Cukrzyca typu 1 to nieuleczalna choroba powodowana przez autoimmunologiczne niszczenie komórek trzustki wytwarzających insulinę. Co niszczy cukrzyca typu 1? Cukrzyca typu 1 jest przewlekłą chorobą z grupy zaburzeń metabolicznych, która charakteryzuje się występowaniem hiperglikemii, czyli podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Najczęstszą przyczyną cukrzycy typu 1 jest toczący się proces autoimmunologiczny, w którym układ odpornościowy atakuje i niszczy komórki trzustki. Jak wygląda życie z cukrzyca typu 1? Osoby z cukrzycą typu 1 powinny podejmować regularny wysiłek fizyczny. Jeśli przed zachorowaniem żyłeś trenując i szalejąc na desce, rowerze czy na bieżni – to również z cukrzycą powinieneś kontynuować! Poznaj historię Karoliny i Piotra, zobacz jak wygląda ich życie z cukrzycą. Czy dzieci chorują na cukrzycę? Chociaż chorobę tę kojarzymy głównie z osobami dorosłymi, to coraz częściej dotyka dzieci. Jak szacuje Międzynarodowa Federacja Diabetologiczna, obecnie na cukrzycę choruje 347 milionów osób, a do 2035 roku będzie ich 592 miliony. Jaki procent ludzi ma cukrzycę? W Polsce 3 miliony osób choruje na cukrzycę (9,1 % populacji). 90% zachorowań dotyczy cukrzycy której można zapobiegać! Szacuje się, że w 2035r. na świecie liczba chorych na cukrzycę będzie wynosić około 592 miliony. Czy niemowlę może mieć cukrzycę? Cukrzyca u niemowląt jest rzadkim zaburzeniem metabolicznym. U małych dzieci, najczęściej diagnozowana jest cukrzyca typu I, którą zalicza się do chorób autoimmunologicznych. Jak zdiagnozowac cukrzyce typu 1? Cukrzycę diagnozuje się w oparciu o glikemię przekraczającą normę w badaniu poziomu cukru we krwi na czczo (w dwukrotnych pomiarach) lub w teście doustnego obciążenia glukozą (OGGT). Dodatkowe badania w diagnostyce cukrzycy to oznaczanie ciał ketonowych we krwi, oznaczenie glukozy w moczu. 3AoTw.

bslj8u924c.pages.dev/29

bslj8u924c.pages.dev/92

bslj8u924c.pages.dev/85

bslj8u924c.pages.dev/37

bslj8u924c.pages.dev/13

bslj8u924c.pages.dev/20

bslj8u924c.pages.dev/94

bslj8u924c.pages.dev/83

cukrzyca typu 1 wyleczalna